PWW: De schrijversschilder

-Mijn visie op een van mijn grootste hobby's: schrijven. De uitleg achter de benaming voor m'n schrijfsels "Painting With Words"- 

Vanaf het moment dat we “MAAN, ROOS, VIS” uit de warboel van tekentjes konden ontdekken en voor het eerst onze eigen naam op de verjaardagskaart voor opa en oma konden kriebelen, zijn we overgestapt uit de wereld van het analfabetisme naar de wonderlijke wereld van de geletterden. Niet alleen opende zich op dat moment een schatkamer vol wijsheid en plezier aan boeken voor ons, maar ook hadden we het voorrecht om in onze communicatie niet meer beperkt te zijn tot gesproken woorden. Gefeliciteerd, je kunt lezen en schrijven en hebt daardoor vele mogelijkheden tot ontwikkeling erbij gekregen.

Maar hoewel we allemaal kunnen schrijven, zijn we niet allemaal schrijvers. Ik kan zwemmen, maar dat maakt mij nog geen zwemmer als Inge Dekker. Ik kan iets uitleggen, maar dat maakt mij nog geen leraar. Ik speel gitaar, maar dat maakt mij nog geen gitarist. Zo is ook niet iedereen die kan schrijven een schrijver. Vergelijk jouw krabbels maar eens met een boek van Hermans ( “De hand van mijn tong zocht in de zwarte zak naar woorden om het gesprek te vervolgen.”) en je weet wat ik bedoel. Een bekwaamheid wordt pas een deel van je identiteit als je er voldoende tijd, aandacht en energie aan geeft.

Schrijven is namelijk meer dan gesproken woorden op papier vast leggen. Schrijven vergt een heel andere vorm van communicatie. De schrijver kan namelijk nu niet meer terugvallen op non-verbale communicatie en moet bovendien interessant genoeg schrijven om de aandacht van de lezer vast te houden. Vaak ontbreekt een directe reactie, dat betekent dat je één poging hebt om duidelijk te maken wat je wilt zeggen. Schrijven is vaak eenzijdige communicatie, zo word je niet gehinderd of beïnvloed door onderbrekingen. Het lege papier nodigt uit om je gedachten vrijelijk te uiten. Waar gesproken woorden net zo min terug te draaien zijn als tandpaste terug in de tube gestopt kan worden, is bij geschreven woorden het probleem verholpen met likje typ-ex of een gum. Voorzichtigheid of terughoudendheid is niet nodig, daarom kunnen de maskers af en de remmen los als de pen opgepakt wordt. Op het papier mogen de letters je ware gezicht vormen, dat papier kun je tonen aan hen die je mogen kennen en kan je verbergen voor hen die alleen je maskers mogen zien.

Woorden hebben kracht, in welke vorm ze ook gegoten worden. Maar waar gesproken woorden kunnen vervliegen als de tijd hen meeneemt, staan geschreven woorden vast. Als ze eenmaal hun plaats op het papier gekregen hebben, staan ze daar onwankelbaar zwart op wit, geankerd in hun betekenis. Waar gesproken woorden alleen gehoord worden door de oren die binnen bereik zijn, worden geschreven woorden gelezen door de ogen van ieder die dat wil, zover de woorden verspreid kunnen worden.(Geschreven) woorden kunnen scheppen, liegen, ophelderen, uitleggen, helpen, aanmoedigen, bevelen, aansporen en veranderen. De pen is het krachtigste wapen ter wereld…

Schrijven geeft uitdrukking aan je hart. Schrijven is als een spiegel voor jezelf en anderen. Schrijven maakt je hart van glas, laat jezelf en anderen zien wat er binnen in je leeft. Schrijven met de woorden van je hart geeft gevoel voor woorden en woorden voor je gevoel. Gedachten opschrijven schept nieuwe ruimte om helder te denken.

Een echte schrijver schildert met woorden. Iedere letter is als een aanraking van de kwast op zijn papier, ieder woord vormt daaruit een streep en die woorden vormen zinnen, die als vegen verf op het blanco blad zijn. Al die zinnen samen vormen een uniek schilderij, waarin de identiteit van de kunstenaar verborgen ligt achter iedere letter. Een beeld is gevormd, een beeld dat de werkelijkheid weergeeft, de wereld toont op haar eigen manier of een compleet nieuwe wereld schept. De schrijversschilder maakt keuzes in haar stijl. Welke kleuren worden er gebruikt? Het negatieve van donkergroen of juist het optimisme van zachtgeel? De warmte van het passionele rood vol uitspattende gevoelens, of het koele blauw en groen van afstandelijkheid en verstand? Worden er überhaupt wel kleuren gebruikt, of beperkt de schrijversschilder zich tot een zwart-witte afbeelding, gevormd door feiten zonder de onrust van meningen en gevoelens? En zelfs als het kleurenpalet bepaald is, kan de schrijversschilder nog alle kanten op. Abstract als onbegrijpelijke poëzie of beperkt tot de realiteit? Groot en indrukwekkend als aandachttrekkend schouwspel of eenvoudig en secuur als goed doordacht kunstwerk, waarbij alleen de lezer met echte interesse de details van de waarheid kan ontdekken. Een schilder is beperkt tot 4 basiskleuren, een schrijver is beperkt tot 26 letters. Maar de combinatie daarvan geeft een eindeloos, grenzeloos aantal mogelijkheden.

Ik pak mijn pen op, klaar om mijn eigen unieke schrijversschildersstijl te ontwikkelen, klaar om vele unieke creaties te maken. Ik pak mijn pen op, vastberaden om dit krachtige wapen te gebruiken voor goede zaken. Ik pak mijn pen op en laat de schrijversschilder in mij wakker worden. Schrijf je mee?