“Gast, de halve Balkan voegt me nu toe.” Ik vang een vlaag
op van een geanimeerd gesprek tussen 2 voorbijlopende jongens, een glimlach kan
ik niet onderdrukken. Ik stap net uit een winkel waar ik ook al van dit soort
vlagen gesprekken hoorde. Zoals de 2 tienermeisjes uit Urk, die voor het rek met
make-up staan. “Deze oogpotlood ga ik niet kopen, die deed het niet, “ bromt
meisje 1.
“Oh?” zegt meisje 2, “bij mij werkt ‘ie wel!”
Meisje 1: “Nou bij mij niet, dus dat ding is gewoon rotzooi.”
Meisje 2, ietsje zachter: “Ik vind het wel een goeie hoor.”
“Ja maar ik vind van niet, dus houd je bek,” snauwt meisje 1. Daarmee is dit onderdeel van hun gesprek ten einde en kabbelt het onderonsje verder door naar de gezichtsdoekjes voor de oneffen huid.
“Oh?” zegt meisje 2, “bij mij werkt ‘ie wel!”
Meisje 1: “Nou bij mij niet, dus dat ding is gewoon rotzooi.”
Meisje 2, ietsje zachter: “Ik vind het wel een goeie hoor.”
“Ja maar ik vind van niet, dus houd je bek,” snauwt meisje 1. Daarmee is dit onderdeel van hun gesprek ten einde en kabbelt het onderonsje verder door naar de gezichtsdoekjes voor de oneffen huid.
In de rij voor de kassa stoot de man voor mij zijn vrouw aan
en wijst naar hun zoontje. “Moet je nou eens kijken wat ‘ie doet,” zegt de
trotse papa, terwijl ze naar hun peutertje kijken die helemaal in de hoge
winkelmand verdwijnt om zijn chocolademuntjes op de bodem te pakken te krijgen.
Zijn mama merkt dat ik moet lachen en zegt tegen me met een glimlach: “Ach, als
je ze het gewoon zelf laat doen, vinden ze voor alles zelf een oplossing.”
Op weg naar huis fiets ik langs een betaalautomaat waar een meisje van een jaar of 6 tegen de muur aan zit te wachten tot haar mama klaar is met pinnen. “Ja is ja, nee is nee, beloofd is beloofd. Jezus wil je helpen, als jij in Hem gelooft!” zingt ze uit volle borst. Zo krijgen alle voorbijgangers gratis muzikaal vermaak en een ongedwongen, goede boodschap mee, terwijl ze onderweg zijn naar de slager, bakker of kledingwinkel.
Zo vang ik regelmatig glimpjes op uit de vele levensverhalen die onze wereld rijk is. Ieder mens is anders, ieder mens heeft zijn eigen manier van communiceren, ieder mens heeft zijn eigen verhaal, eigen karakter en eigen dromen. We kunnen ons daarover irriteren, het negeren of ons er over verwonderen. Als we dat laatste doen wordt zelfs het simpelste winkelbezoek een bijzondere beleving… J
Op weg naar huis fiets ik langs een betaalautomaat waar een meisje van een jaar of 6 tegen de muur aan zit te wachten tot haar mama klaar is met pinnen. “Ja is ja, nee is nee, beloofd is beloofd. Jezus wil je helpen, als jij in Hem gelooft!” zingt ze uit volle borst. Zo krijgen alle voorbijgangers gratis muzikaal vermaak en een ongedwongen, goede boodschap mee, terwijl ze onderweg zijn naar de slager, bakker of kledingwinkel.
Zo vang ik regelmatig glimpjes op uit de vele levensverhalen die onze wereld rijk is. Ieder mens is anders, ieder mens heeft zijn eigen manier van communiceren, ieder mens heeft zijn eigen verhaal, eigen karakter en eigen dromen. We kunnen ons daarover irriteren, het negeren of ons er over verwonderen. Als we dat laatste doen wordt zelfs het simpelste winkelbezoek een bijzondere beleving… J
Geen opmerkingen:
Een reactie posten