PWW: Groeiende kleuren

Als je wilt worden wie je bent heb je een omgeving nodig die je mogelijkheden geeft om te groeien. Deels moet je er zelf voor zorgen dat je in zo’n omgeving terecht komt, deels is je omgeving een vaststaand gegeven waar je mee moet leren omgaan.

Ik wil groeien. Ik wil groeien naar het Licht, sterker worden in de Liefde. Ik wil me ontwikkelen, mezelf beter leren kennen, weten wat mijn sterke en zwakke kanten zijn, zodat ik aan mijn zwakke kanten kan werken en mijn sterke kanten kan gebruiken om verder te groeien. Ik wil groeien en het liefst zo snel mogelijk.

Ik voel me soms net een plantje, dapper vechtend om naar boven te komen, wortels langzaam uitslaand, worstelend tussen het onkruid om naar boven te komen. Een plantje wat groeit naar het Licht en steeds sterker wordt. Af en toe voelt het alsof iets of iemand een potje over mijn plantje heen zet en mijn verdere groei belemmert. Bij mij brengt dat een gevoel genaamd Frustratie en een reactie genaamd Fel Terugslaan naar boven.

(-)

Op school heb ik soms zo het gevoel dat ik me aan moet passen, me in moet houden, zodat ik toch nog enigszins normaal lijk. Ik haat Normaal. Ik haat het om onnadenkend met de stroom mee te gaan, om een grijs muisje te zijn, om me aan te passen aan de massa. Ik haat het niet omdat zo speciaal ben of omdat ik zo veelkleurig ben. Ik haat Normaal omdat ik vind dat iedereen Normaal zo erg zou moeten haten, dat Normaal zich niet meer thuis voelt in deze wereld en vervangen wordt door Uniek. Want iedereen is zo uniek, ieder persoon heeft zoveel kleuren! Kleuren die nu nog veel te vaak verstopt worden achter een grijs masker, omdat iedereen wil lijken op Normaal en Normaal valt niet op.

Af en toe kom ik op een plaats met mensen die mij een glimp van een open hemel laten zien. Alsof ik door het gaatje van de plantenpot kijk en een klein stukje van de blauwe hemel vol onbeperkte mogelijkheden kan bewonderen. Soms ontmoet ik, meestal op christelijke conferenties, mensen die ook niet van Normaal houden, maar juist dikke vrienden zijn met Uniek. Zij geloven net als ik dat iedereen Uniek is en dat ieder persoon dat je ontmoet een nieuw, uniek schepsel is met zijn/haar eigen kleuren. Dat soort vrienden van Uniek inspireren mij, inspireren mij om hun kleuren te ontdekken, om mijn kleuren te laten zien, om mijn kleuren te ontwikkelen en om mijn kleuren te gebruiken om andere mensen achter hun grijze masker weg te lokken. 

En dan kom ik weer terug in het dagelijks leven en voel ik me weer beperkt door die plantenpot die over mijn plantje heen wordt gezet. Maar bestaat dat potje wel? Is die beperkende plantenpot niet een onbewuste angst om raar gevonden te worden door Normaal?
 Misschien is het niet mijn omgeving die mij beperkt, maar is de angst in mij mijn beperking.

Mijn Schepper is Degene die mij doet groeien door mij Licht en Water te geven.
Mijn Schepper is ook Degene die mij bevrijdt van alle Angst en van iedere beperking om te groeien.
Ik weet dat Hij van mij houdt en dat Hij van mij geniet, daarom hoef ik niet bang te zijn om op te vallen of bang te zijn voor de mening van anderen.
Zijn liefde geeft onbeperkte mogelijkheden om te groeien!