Profielwerkstuk; afsluiting van 6 (lange) jaren VWO

80+ uren per persoon, 1994994 tekens, 22144 woorden 53 bladzijdes en ontelbaar veel bronnen.  Ons profielwerkstuk/eindscriptie over Kerk&Christendom is eindelijk helemaal af! Van stress tot goede samenwerking met Judie, van heel veel werk tot genieten van de inhoud; het heeft ons veel gekost, maar we zijn dik trots op het resultaat. Maar vooral zijn we erg opgelucht dat dit eindelijk in het postvakje van onze lerares ligt! Het constante zakelijke contact deed ons niet heel goed en tijdens het maken van het werkstuk liep ik, zoals gewoonlijk, weer eens heel erg tegen m'n perfectionisme en hoge eisen aan. 
Toch ben ik blij met het resultaat en blij met het proces hoe het ontstaan is, we hebben er veel van geleerd.


Dit profielwerkstuk voelt als een soort afsluiting van de afgelopen 6 jaar VWO. Met iedere tentamenweek, eindscriptie/eindopdracht en uitgelezen boek komt de eindstreep inclusief diploma steeds dichterbij. Frustrerend lage cijfers die niet aan mijn eisen voldoen, vermoeiend saaie stof en stressend veel werk; deze laatste lesweken zijn niet m'n favoriete weken geweest.


 School staat helaas voor mijn gevoel meestal m'n ontwikkeling en motivatie in de weg, door me te verplichten mee te doen met een bepaald systeem wat voor mij niet werkt en me in een hokje van 'rebels' of 'arrogant' te stoppen, omdat ik weiger daarin mee te gaan. Ik word gemotiveerd en gestimuleerd in een omgeving met zoveel mogelijk zelfstandigheid en ruimte voor eigen initiatief en leiding. Ik word zwaar gedemotiveerd en tegengehouden in een omgeving waarin ik  mezelf niet kan/mag zijn, me moet inhouden, met de stroom van 'normaal' mee moet gaan en aan het handje wordt gehouden door de leraar. 


Ik ben moe van het uitleggen dat ik niet denk dat ik het beter weet, maar dat ik gewoon op een andere manier leer en gemotiveerd wordt. Ik ben moe van mezelf verdedigen en verkeerd begrepen te worden. Ik ben moe van het mezelf niet kunnen zijn. Ik heb gemerkt dat schoppen tegen het systeem om het proberen te veranderen niet werkt, daarom is voor mij het passieve aftellen begonnen. Als ik het felbegeerde papiertje (hopelijk met mooie cijfers) in handen heb zijn al die negatieve kantjes vast snel vergeten. 


Ja, ik ga zeker bepaalde dingen missen, zoals m'n lieve vrienden, de gezellige sfeer, de regelmaat en de mogelijkheid om m'n kennis te verbreden. Maar ik kan niet wachten tot ik uit deze hokjes en vakjes kan stappen, de wijde wereld in, om mezelf en anderen te ontdekken en m'n dromen te verwezenlijken. 6 jaar lang kennis verbreden is lang genoeg, het is nu tijd om die kennis te verdiepen.


Alles wat ik de afgelopen 6 jaar geleerd heb, zowel uit studieboeken als uit het contact, conflicten en confrontaties met medeleerlingen en leraren, wil ik meenemen op mijn komende levensweg. Maar de manier waarop ik die dingen geleerd heb, laat ik met alle liefde over een paar maanden achter me...


Dit is een eindscriptie, maar voor mij ook een begin. Een begin van een (studie)tijd waar ik me kan specificeren, specialiseren en ontwikkelen. Een tijd waarin ik me (eindelijk) kan richten op de dingen die ik ECHT belangrijk vind! Een begin van een tijd waarin ik m'n talenten en persoonlijkheid kan ontwikkelen en gebruiken om de Liefde aan de wereld te laten zien en om de Kerk terug te brengen naar die Kern.