Kenia-verslag: 21 februari - dag 5 – Thema: Religie en cultuur

Een aparte dag…

Dag 5 in het kort;

Vandaag hebben we een Afrikaanse kerkdienst meegemaakt. Een hele aparte belevenis en vooral de optocht naar de kerk was erg indrukwekkend. De hele dienst en alles er om heen was heel erg anders dan ik hier gewend ben en ik vond het dan ook zeker niet altijd positief. Vandaag heb ik nauwelijks meegedaan aan het programma, omdat ik me niet lekker voelde. Maar ik heb toch een leuke ontspannende dag gehad waarin ik alles meer als toeschouwer dan als deelnemer heb meegemaakt.

Dag 5 in detail: Geen deelnemer, maar toeschouwer.

Vandaag was echt een aparte dag, heel anders dan de voorgaande dagen. Ik voelde me niet lekker en daardoor heb ik niet/nauwelijks mee kunnen doen aan het programma. Het programma van vandaag was dat we dit keer geen school, maar een Afrikaanse kerk gingen bezoeken. Dit was in alle opzichten compleet anders dan de kerkdiensten hier in Nederland en dus heel erg wennen. Deze aparte belevenis begon met een processie, een optocht door het dorp, die uitkwam bij de kerk. In het begin vond ik het erg apart, maar toch ook erg leuk, maar naar mate we verder liepen, begon ik het steeds vreemder te vinden.

Een aparte belevenis!

Want daar liepen we dan: tussen broeders en zusters in witte gewaden, met wapperende vlaggen met de naam van de kerk erop, in een ontzettend langzaam tempo en in het belachelijk snelle ritme van het getik van een sleutel op een ijzeren ring. Lopen kon je onze snelle hupsjes niet eens noemen en dat was behoorlijk vermoeiend, helemaal als je de felle zon op je huid voelt branden en je keel steeds droger en droger wordt.

In optocht naar de kerk. (notmadebyme)

 Maar het dansen was alles behalve vrijblijvend, want wanneer ik even stopte en normaal ging lopen, omdat ik moe was, kreeg ik van alle kanten aanmoedigingen en zinnen als ‘Come on, dance! Like this. I will show you.’ te horen. Ik werd gewoon min of meer gedwongen om mee te doen op hun manier! Hierdoor kwam de vreugde, die de mensen in de optocht vast wel zouden hebben, op mij erg opgelegd en onnatuurlijk over. Na een kwartier merkte we dat de mensen in een soort trance kwamen, ze gingen maar door en door, zonder even op hun lichaam te letten. Dit was blijkbaar het sein voor de leiding, want we werden één voor één uit de lange rij gehaald en naar de meerijdende busjes gebracht. Eenmaal in die busjes en buiten het bereik van de dwingende deelnemers van de optocht, merkten we pas hoe moe en duizelig we waren! De busjes reden door naar de kerk, waar we in de schaduw rustig konden wachten tot de hele stoet ook bij de kerk aankwam.

Ik moest natuurlijk niet te hard zijn in mijn oordeel over die broeders en zusters, ik was immers nog nooit in zo’n soort kerkdienst geweest, het was dus allemaal heel erg wennen. Ondanks m’n goede voornemen om toch serieus mee te doen in de kerkdienst, vond mijn lichaam het wel weer genoeg geweest. De kerk had zelf al genoeg flauw vallende mensen, ik had geen behoefte om me daar bij te voegen en liep al in het begin van de dienst naar buiten. Daar ging ik in de schaduw van een boom zitten om even tot rust te komen. In de schaduw was het een heerlijk temperatuurtje en er schenen nog een paar zonnestraaltjes door de bladeren van de boom. Ik zat in een mierennest en m’n hand zat onder de modder (ik nam tenminste maar aan dat het modder was), maar dat maakte niets meer uit, ik had m’n plekje voor die middag gevonden. Al snel kwamen meer mensen uit mijn groep naar buiten lopen en hadden we al een aardig groepje onder de boom. Niet alleen GG-ers kwamen er bij zitten, ook de nieuwsgierige kinderen kwamen voorzichtig steeds dichterbij zitten. Ik gebaarde naar een jongetje dat hij naast me kon gaan zitten. Het begon met heel voorzichtig naast elkaar zitten, maar hij kwam steeds dichter bij me zitten. Na een uurtje had ik vijf kinderen naast me aan de ene kant en nog twee jongens aan de andere kant. Ik zat heerlijk, het was mooi weer, schattige kindjes om me heen, ik was nog steeds heel erg moe en sloom, het zat er wel een beetje aan te komen; ik viel in slaap tussen al die kindjes! Zo lief!

Ik had m'n plekje gevonden voor die middag.

Allemaal nieuwsgierige kids.

Zo heb ik deze dag, ondanks dat ik nauwelijks iets heb meegemaakt van de kerkdienst, niet het gevoel gehad dat ik iets gemist heb. Ik heb vandaag meer rondgekeken en stilletjes genoten dan dat ik actief mee deed. En dat was een keer wel zo relaxt!

Dag 5: Een dag die anders was dan de andere….

-Steun onderwijs, investeer in de toekomst: http://www.edukans.nl/-