Dag 7: Het verhaal van de meisjes

Twee prachtige meisjes met ogen vol verhalen. Dat is alles wat ik van ze weet. Ze spraken geen Engels en ik kon ze niet vragen hoe ze heetten. Ze verstonden mij niet dus ik kon ze niet vragen of ze uit de sloppenwijk van Nairobi kwamen, waar ik net doorheen gelopen had. Ik had maar heel weinig tijd om met ze door te brengen en we zaten op een druk voetbalveld vol mensen. Maar toch hebben de twee bijzondere meisjes daar, op de 7e dag in Kenia, een plekje in mijn hart verovert.

Terwijl de anderen druk aan het voetballen zijn met de straatkinderen, plof ik bij de zijlijn neer om geestelijk en lichamelijk bij te komen van de wandeling door een sloppenwijk van Nairobi. Ik heb daar zoveel ellende en zoveel hopeloosheid gezien en ik heb echt beseft dat het niet eerlijk is verdeeld in deze wereld. En toen zag ik daar twee mooie, kleine, donkere meisjes staan. Het ene meisje had een mooi geel jurkje aan dat vol vlekken en scheuren zat en keek mij met haar grote ogen nieuwsgierig aan. Het andere meisje was veel schuwer en verstopte zich achter de rug van het andere meisjes. Waren ze zusjes, vriendinnetjes en hoe zouden ze heten? Wat is hun verhaal?

 Ik klopte op de grond naast me en ze kropen dicht tegen me aan. Ik nam het meisje met het gele jurkje op schoot en het verlegen meisje dicht naast me. Ik begon zachtjes een simpel liedje te neuriën en ze keken met een grote glimlach aan. Tot mijn grote verbazing begonnen ze zachtjes mee te neurien en klapten ze zachtjes in mijn handen. En hoewel ik na een tijdje ze moest duidelijk maken dat ik weer naar het guesthouse terug moest, weet ik dat ik deze meisje niet zal vergeten.

Zij gaven met hun ontbrekende moeder die op hen lette, hun ogen vol verhalen, hun gescheurde kleertjes en hun vieze handjes mij de inspiratie om het verhaal van hen en alle andere kinderen met volle inzet te gaan vertellen. Zodat zij een kans krijgen om die onontdekte talenten die diep in hun liggen te gaan ontwikkelen, zodat ze kunnen opbloeien.

Zij lieten met hun prachtige lach, hun zachte geneurie en hun kleine handjes in de mijne, mij een lichtpuntje zien in deze troosteloze omgeving…