Kenia-verslag: 20 februari - dag 4 – Thema: Onderwijs voor meisjes

Een vrolijke dag…

Dag 4 in detail: Warm and Joyful heart

De tranen springen in m’n ogen en ik krijg kippevel over m’n hele lijf. Ik en de andere GG-ers lopen op weg naar de meisjesschool. Aan beide kanten van de weg staat een lange rij met meisjes in dezelfde, kleurige kleren. Ze hebben een enorme glimlach op hun gezichten en springen en dansen om onze groep heen. Maar het is niet de heerlijke warme zon op m’n huid of de prachtige kleuren van de meisjes langs de weg dat voor mijn ontroering zorgt. Het is het prachtige gezang van de meisjes die ons welkom willen heten! Ik heb wel eens een nachtegaaltje gehoord, maar een hele school vol meisjes met gouden keeltjes? Voor het eerst deze reis erváár ik hoe blij iedereen is dat wij er zijn. Dat maakt mij ontroerd, want het is juist een eer voor óns dat wij bij hún mogen komen! The song went straight to my heart…

(deze voor het eerst niet zelf gemaakt hihi)

Vol vreugde worden we ontvangen...

Bij de school hebben we de eer om naar nog zo’n mooi lied te luisteren en dan is het tijd om onze maatjes te ontmoeten. Mijn maatje heet Nelly Naibei, is 16 jaar oud en wilt later graag een dokter worden. Het is het slimste meisje van haar klas en is daarom ook een soort ‘head’: ze helpt de leraren met de kleinere kinderen. Ze is ontzettend blij dat ze naar school kan, want dat is daar niet vanzelfsprekend voor een meisje. Zij mocht eigenlijk niet van haar ouders naar school, maar de leraren hebben net zo lang met haar ouders gepraat tot Nelly toestemming kreeg. Terwijl Nelly honderduit klets, gelukkig heel duidelijk, zodat ik haar kan verstaan, lopen we naar haar les Engels, waar ik ook mag meedoen.

De les wordt gegeven door een zuster en gaat over Drug Abuse. Ik verbaas me over de kwaliteit van hun les; ze leren echt ontzettend veel! Er wordt zowel geoefend met het lezen van een Engelse tekst als dat er ongemerkt wordt uitgelegd, in diezelfde Engelse tekst, wat de gevaren zijn van drugsgebruik. Typisch geval van twee vliegen in één klap. :)  Tijdens de les leer ik een vriendin van Nelly kennen; Irene. Irene is een lief meisje, die net als alle andere kinderen die ik ben tegengekomen een grote droom heeft: advocaat worden.

De zuster zorgt voor orde en dicipline in de klas

Na de les laten ze me hun slaapplaats zien. 1 dorm is helemaal leeg, want er was niet genoeg geld voor bedden! De dormitory (slaapzaal) waar Nelly en Irene in slapen is helemaal volgestouwd met stapelbedden. Er slapen bijna 80 meisjes in hun slaapzaal! Maar dat is volgens Nelly alleen maar een hele gezellige boel. Zij en Irene zijn heel trots op hun bed en ze vertellen dat ze geluk hebben gehad dat ze beneden slapen, want alleen daar hangt een net dat hun beschermt tegen muskieten. Ik vraag me stilletjes af wat ervoor zorgt dat je beneden of boven slaapt…

                                      

Nelly, ik en Irene

Dankzij Edukans een plek om te slapen (not made by me)

Volgestouwd met stapelbedden (not made by me)

De twee vriendinnen zijn ontzettend nieuwsgierig naar mijn leven in Nederland en ze stellen me allerlei vragen als we hand in hand naar de rivier lopen. Ze lachen naar me (of ze lachen me uit, dat kan ook) als ik bijna uitglijd op de afdaling naar de rivier. Maar Nelly vertelt me ook minder vrolijke dingen, bijvoorbeeld dat ze volgend jaar heel graag naar de Secondary School wilt, maar dat haar familie te arm is om dat te kunnen betalen. Weer terug bij de school schrijft ze in m’n schrift dat ze wil dat ik en mijn ouders haar gaan sponsoren zodat ze naar de middelbare school kan. Daar zit je dan als rijke bleekscheet! Ik weet dat ik het kan betalen en ik weet dat zij dat ook weet. Maar ik weet ook dat ik geen onderscheid mag maken tussen de kinderen en ik weet ook dat het onmogelijk is om ze allemaal te sponsoren…

Gelukkig ben ik niet helemaal nutteloos voor haar. Ik leg haar even later uit dat Edukans haar school heeft gebouwd en betaald, inclusief bibliotheek, de lerarenruimte en de dorms. Ik zeg haar dat ik haar verhaal zal vertellen in Nederland, zodat niet alleen deze rijke roodharige, maar alle rijke stinkerds in Nederland zullen beseffen dat iedereen een steentje moet bijdragen om de wereld een beetje mooier te maken… En waar kunnen we beter beginnen dan bij de toekomst, door middel van onderwijs?

We hebben een mooi welkom gekregen en we worden ook op een leuke, vrolijke, ontspannende manier weer uitgezwaaid. Er zijn verschillende stukjes, vele dansjes en liedjes maar ook een prachtig gedicht en een grappig toneelstukje met zingen en acrobatiek.

Onze handen zijn na afloop rood en warmgloeiend van het klappen en het zwaaien, maar dat trekt wel weer weg. Wat blijft is wat deze lieve meisjes ons vandaag hebben gegeven: een warmgloeiend hart dat hen nooit meer zal vergeten…

Dag 4: Een dag vol blijdschap en vol van het verlangen naar geluk…

-Steun onderwijs, investeer in de toekomst: http://www.edukans.nl/-